18 Haziran 2017 Pazar

Dön bak dünyaya

Yaşamayı durdurmuştum, bomboştu her şey. Uzaydaydım sanki. Her şey koccaman bir anlamsızlıktı. Ne yapsam sebepsizdi, ruhsuzdu. Kendimi unutmuştum. Yaşamayı unutmuştum. Kendim için yaşamıyordum. Başkası, başkaları için yaşıyordum. Benim yaşadıklarımın, hissettiklerimin, acılarımın, sıkıntılarımın hiçbir önemi yokmuş gibi. Benim hayatımın hiçbir önemi yokmuş gibi. Bir yerde dank etti her şey. Silkelen ulan dedim yetmedi mi insanların sana yaşattıkları, sonrasında da o acıların ardından kendine yaşattıkların? Yetmişti. Geç bile kalmıştım. Yaşamaya, devam etmeye. Geç de olsa bambaşka bir Niyal ile döndüm dünyaya. Bambaşka bir Niyal'in dünyasıyla. Mutlu olmayı özlediğimi farkettim kendimi aştığımda, kendime izin verdiğimde. Sürekli gülen ben o anlamsızlıklardan arındığımda gerçekten gülümsediğimi farkettim. Gülümsedikçe daha da mutlu oldum. Başardın dedim. Oldu sonunda. Bir şeyler için kendimi öldürmemin, hayatıma devam etmemenin hiçbir anlamı yok. Kocaman farkındalıklar yaşadım. O boşluk öncesinde yaşadıklarım sayesinde oldu bu başarı aslında. Onlara borçluyum. O acılara, acıları yaşatanlara borçluyum. Teşekkür ederim kalpsizler. Her şey sizin sayenizde. Bu güçlü Niyal sizin eseriniz :)


- NİYAL

2 yorum:

  1. Yaşadığımı hatırladığım son günlerdi gerçekten çok uzun zaman önceydi bir mesajla bi insan nasıl bambaşka hayata sahip olabilir diye hala düşünüyorum ama senin bir kelimen beni bambaşka bir hayata gönderdi ve aynı şekilde bir cümlende o hayattan söküp attı. Ama bilirsin sökülen şey parça bırakır parça bırakmasa bile iz bırakır gözle görünmez dokununca hissedilmez ama olur bişeyler işte bende hala orda kalan bi iz bir parça var kaç yıl geçti kaç insan tanıdık kaç şehir gördük ama hala biraz içimde kaldın ve hep kalmaya devam et olur mu çünkü kiminle nerde nasıl olursam olayım bir yanım hep seninle olacak gibi

    YanıtlaSil
  2. Bugün 4 yıl oldu

    YanıtlaSil