HAKİMİYET

Duygular,hisler diyorum... Çok  güçlü.

Gerçekten efsanevi bir güçte. Köpek gibi mutlu da edebiliyor, yakıp yıkadabiliyor. Bir bakmışsın hayatının dönüm noktası olmuş, bir bakmışsın hayatın kaymış. O kadar acımasız ki o gücüyle seni her yere sürükleyebiliyor. O hakimiyete sahip olabiliyor. Kırgınlık, kızgınlık, öfke, pişmanlık, mutluluk, sevinç, aşk. Bunlar öyle şeyler yaptırıyor ki insana, dönüp baktığında “Nasıl olmuş bütün bunlar?” “Bunların hepsini ben mi yapmışım?” Dedirtebiliyor. Olumlu olumsuz. Bazen “İyi ki yapmışım” , bazen “Allah belamı versin neden yaptım ben bunu, bok mu vardı” dedirtebiliyor. Aynı bir kukla gibi. Elimden ayağımdan tutuluyor, yönetiliyorum sanki.

Bazen o güzelliğe kapılıp kendini kaybediyorsun. Kapılıp gidiyorsun. Kapılıp gitmek istiyorsun. Çünkü çok güzel. “Sonunda ne olursa olsun umurumda değil ben bunu bunu yapicam” moduna giriyorsun.

Neden yazdım bunları? Niye girdim buralara?

Bazı duygular yine beni bir şeylere sürüklüyor...

-NİYAL